Historia szkoły
Dawne początki
Zawiązkiem obecnego Zespołu Szkół Ekonomicznych była dwuklasowa Szkoła Handlowa otwarta w październiku 1924 roku przez Magistrat Miasta Katowic. W roku szkolnym 1928/29 szkoła przekształca się w trzyklasową koedukacyjną Szkołę Handlową z klasą czwartą o kierunku ekonomiczno-handlowym. W roku szkolnym 1936/37 zmienia się nazwa na Miejskie Gimnazjum Kupieckie. Największą bolączką szkoły od chwili założenia był brak odpowiedniego pomieszczenia. Szybki rozwój szkoły jest przyczyną kilkakrotnej zmiany lokalu. Ostatnio zajmowany budynek w Katowicach-Zawodziu przy ul. Krakowskiej 80, nie tylko nie pozwala na uruchomienie Liceum Administracyjnego, lecz jest niewystarczający dla potrzeb edukacji Gimnazjum Kupieckiego. Dzięki poparciu Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego, Magistrat Miasta Katowic przystępuje w sierpniu 1937 roku do budowy gmachu Miejskiego Instytutu Kształcenia Handlowego w Katowicach przy ul. Raciborskiej 3. W styczniu 1939 roku umieszczono w Instytucie poza Gimnazjum Kupieckim i likwidowaną trzyklasową Szkołą Handlową – Publiczną Dokształcającą Szkołę Kupiecko-Handlową, rezerwując zarazem w Instytucie pomieszczenia dla Miejskiego Liceum Administracyjnego, którego otwarcie miało nastąpić 1 września 1939 roku. Rok szkolny 1938/39 zamyka 15-letni okres istnienia szkoły.
15 lat historii przerywa wojna...
We wrześniu 1939 roku wybucha II wojna światowa i w związku z tym następuje pięcio i pół roczna przerwa w nauczaniu w szkołach polskich na całym Śląsku. W okresie wojny w budynku Instytutu przy ulicy Raciborskiej 3 mieszczą się niemieckie szkoły handlowe i kupieckie. We wrześniu 1944 roku Instytut zmienia gospodarza i szkoła niemiecka przenosi się do Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych, a w Instytucie koszarują wojska. W styczniu 1945 roku Zarząd Miejski Miasta Katowic zleca Dyrekcji Instytutu wznowienie nauczania. Dyrekcja Szkoły obejmuje budynek przystępując w lutym 1945 roku do zorganizowania i uruchomienia uczelni. Dzięki wytężonej pracy zdołano w lutym wywieźć urządzenia koszarowe, sprowadzić meble, przeprowadzić najpilniejszy remont, organizując równocześnie zapisy młodzieży do Gimnazjum Kupieckiego i Liceum Administracyjnego. Utworzono ogółem 5 klas przygotowawczych, 13 klas Gimnazjum Kupieckiego i Liceum Administracyjnego. Wdniu 15 marca 1945 roku Instytut rozpoczyna normalną naukę, po piecio i pół letniej przerwie i wchodzi na kolejną drogę rozwoju.
Kształcić i wychowywać
Ustrój Miejskiego Gimnazjum Kupieckiego i Liceum Administracyjnego w Katowicach oparty jest na Ustawie o Ustroju Szkolnictwa Zawodowego z dnia 11 marca 1932 roku Szkoła funkcjonuje jako Państwowa Szkoła Ekonomiczna. Artykuł 24 ustawy podaje, że „Szkolnictwo zawodowe ma za zadanie przygotować wykwalifikowanych zawodowo pracowników dla życia gospodarczego przez teoretyczne i praktyczne kształcenie zawodowe z uwzględnieniem zakresu wykształcenia ogólnego oraz przez wychowanie społeczno-obywatelskie.” W międzyczasie szkoła zmienia nazwy: – Technikum Handlu Zagranicznego, od 1 wrzesień 1951 roku Technikum Finansowe Ministerstwa Finansów, od 1 wrzesień 1969 roku Pomaturalne Studium Ekonomiczne (w miejsce Państwowej Szkoły Ekonomicznej), od 16 kwiecień 1974 roku powołano Zespół Szkół Zawodowych Nr 8, Liceum Ekonomiczne dla Pracujących, – 5 lipiec 1974 roku Zespół Szkół Ekonomicznych, od 1 wrzesień 1977 roku Liceum Zawodowe Nr 9, od 30 sierpień 1985 roku Liceum Administracji Państwowej i Policealne Studium Administracji Państwowej.
Pamięci Korfantego
W dniu 17 kwietnia 1998 roku odbyła się uroczystość nadania imienia Zespołowi Szkół Ekonomicznych. Patronem Szkoły został Wojciech Korfanty. Uroczystości towarzyszyło wręczenie szkole sztandaru ufundowanego przez Stowarzyszenie Komputer i Sprawy Szkoły. Innym ważnym wydarzeniem w tym dniu było odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej pamięci Wojciecha Korfantego. 19 kwietnia 2002 roku została odsłonięta płaskorzeźba Wojciecha Korfantego na tle symboli historii Śląska.
Słów kilka o Patronie
Wojciech Korfanty urodził się 20 kwietnia 1873 roku „na Sadzawkach” – w górniczej osadzie, która potem stała się dzielnicą Siemianowic Śląskich. Był Wojciech dzieckiem Józefa i Karoliny (z domu Klecha) Korfantych. W domu mówiono po polsku. Ojciec był górnikiem kopalni „Fanny”, zaś matka gospodynią domową. Edukacja Wojciechowa w siemianowickiej szkole ludowej trwała cztery lata i jako dziesięciolatek zaczął uczęszczać do katowickiego gimnazjum. Stałe kontakty z pochodzącymi także z Siemianowic braćmi Skowrońskimi (Leopoldem – lekarzem i Aleksandrem – księdzem), prowadzenie tajnego kółka gimnazjalnego, wyprawy do Krakowa i Lwowa zaowocowały rozbudzeniem świadomości narodowej Wojciecha Korfantego. Ta zaś przyniosła mu – za „harde manifestowanie swej polskości” – konsekwencje w postaci relegowania w 1895 roku z gimnazjum, na kilka miesięcy przed egzaminem maturalnym. Młody, zaledwie 22 letni Wojciech wkraczał w życie z „wilczym biletem”, mającym zniszczyć Go jako deklarującego publicznie swą polskość poddanego pruskiego. Uznany od swej młodości przez Niemców za wroga, był przez nich przez całe życie nieustannie, często brutalnie atakowany, także więziony. Czym wypełnił Wojciech Korfanty 44 lata od relegowania zgimnazjum do śmierci? Był pierwszym od Wiosny Ludów polskim posłem z Górnego Śląska do niemieckiego parlamentu. Był jednym z komisarzy Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu odpowiedzialnym za sprawy wojska i polityki. Był Wojciech Korfanty polskim komisarzem plebiscytowym na Górnym Śląsku, a zaraz potem dyktatorem III Powstania Śląskiego. Był wicepremierem w rządzie polskim kierowanym przez Wincentego Witosa. Posłował do Sejmu RP i Sejmu Śląskiego. Był senatorem RP. Prezesował Zarządowi Głównemu Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji i Zarządowi Głównemu Stronnictwa Pracy. Blisko współpracował z takimi wybitnymi politykami jak Roman Dmowski, Ignacy Paderewski czy generał Józef Haller. Był wydawcą i redaktorem wielu pism, szczególne znaczenie posiadały „Rzeczypospolita” oraz „Polonia”. Był autorem książek i niezliczonych publikacji prasowych, porywającym oratorem przemówień.